Deze dag!

Het is niet zomaar een dag, maar het is een dag die aan je gegeven is.  Het is een cadeautje. Een cadeau dat jij vandaag hebt gekregen. En de enige manier waarop je hierop kunt antwoorden is om dankbaar te zijn dat je deze dag hebt mogen ontvangen, dankbaar te zijn dat je leeft en deze dag mag ervaren.

Zorg voor de gezonde partner!

Deze week wil ik even de aandacht vestigen op de gezonde partner. Vaak gaat alle aandacht naar de zieke partner. Doch het zorgen voor een ongeneeslijk zieke partner grijpt ook in het leven van de gezonde partner. De gezonde partner is als het ware ook een beetje ziek. Het is misschien vreemd om het zo te stellen, maar door de ziekte van de partner verandert er ook veel in het leven van de gezonde partner. De gezonde partner moet zorg dragen voor de zieke partner, zorgen dat het gezinsleven doorgaat, de kinderen opvoeden, terwijl daarnaast ook zijn of haar angst voor de toekomst, de onzekerheid voor uitslagen eveneens een belangrijke emotionele uitputtingsslag kunnen leveren.

Ook jij mag rouwen!

Mijn boodschap van vandaag is kort en simpel gezegd, maar vaak zo moeilijk te doen.

De boodschap is jezelf toe te staan  tijd te nemen om te rouwen als een geliefde naaste is overleden of op een andere manier is weggegaan. Of dit nu je partner, je kind, je broer of zus, een ander familielid, een vriend, een collega of huisdier is.

Rouwen om het verlies van de geliefde naaste.  Rouwen omdat deze persoon of het huisdier niet meer  fysiek in je leven aanwezig is. Rouwen om het verlies van je werk, rouwen om het einde van een relatie. Rouwen om de dingen die niet gezegd zijn en die je nog wel had willen zeggen. Rouwen om toekomstige herinneringen samen die je niet meer zult hebben. Rouwen om wat is geweest en nooit meer zal zijn.

Wat betekent het sociaal en persoonlijk om met een levensbedreigende ziekte te leven?

Levensbedreigende zieken worden behandeld als een taboe. Dit leidt ertoe dat mensen je ontwijken. Ze weten niet wat ze moeten zeggen, vragen en zijn vaak ook bang om het onjuiste woord uit te spreken, denken dat ze anders met je om moeten gaan.

Levensbedreigende ziekten, zoals kanker bedreigen onze plannen voor de toekomst. Geconfronteerd worden met iemand die een levensbedreigende ziekte heeft, confronteert ons met onze eigen mortaliteit, confronteert ons met het feit dat het leven fragiel is, en dat willen we liever niet weten. We willen vasthouden aan ons idee dat we onsterfelijk zijn, of dat we pas dood gaan als we heel erg oud zijn.