We worden gevormd door het leven dat ons overkomt. Dit geldt niet alleen voor ons als volwassene, maar ook voor het kind.
Het leven gebeurt. Het is al een boot die vaart en soms aanlegt in een haven om iemand uit te laten stappen, die niet meer verder meegaat. Een geliefd persoon sterft. En dan begint voor jou als volwassene en voor je kind een nieuwe wereld.
Het leven kan soms hard zijn. En niet alleen voor ons als volwassenen, maar ook een kind blijft vaak niet bespaard van gebeurtenissen die pijn doen. De dood van opa of oma, of nog dichterbij die van een ouder, broertje of zusje. Maar ook de dood van een huisdier, de echtscheiding van de ouders, een verhuizing, het een jaar over moeten doen van een schooljaar kunnen pijn doen en gevoelens van rouw geven. Ik praat hier over rouw omdat het vaak niet alleen verdrietige gevoelens zijn, maar een chaos van gevoelens van pijn, verdriet, boosheid, angst, schaamte, schuldgevoel enz. Lees verder
Hoe ervaren kinderen zelf de deelname aan rituelen na de dood van één van de ouders of van hun broertje of zusje? Professionals net als ik, kunnen wel zeggen dat het goed is om ze deel te laten nemen als rituelen, zoals de wake, de afscheidsdienst, het bezoeken van het graf en het uitstrooien van de as, maar vinden kinderen dat zelf ook? Tot dusver was het meeste onderzoek hierover gedaan onder de ouders van deze kinderen, nu zijn er ook kinderen zelf aan het woord geweest in een onderzoek in Noorwegen. Enkele citaten uit dit onderzoek: Lees verder
Dit verhaal kwam erg dichtbij, omdat ik zelf ook oppasoma ben van een tienjarige kleinzoon. Dan doet ervaring er niet veel toe, en word je gewoon geraakt.
“Mick is 10 jaar. Vanaf het moment dat zijn mama naar haar bevallingsverlof weer ging werken ging hij op woensdag naar oma. Woensdag is de vaste oppasdag van oma. Al jaren is hij elke woensdag bij oma, behalve als papa en mama vakantie hebben. Van toen hij klein was, kan hij zich niet veel herinneren, maar er zijn wel veel foto’s. Samen kleien, samen lezen, samen verven, samen naar de speeltuin, samen naar de kinderboerderij, samen met de trein mee en samen…., Lees verder
Onze kleine hond is inmiddels 15 jaar oud en als ik naar haar kijk weet ik dat zij 2016 niet zal halen. Of het nog een maand duurt of een half jaar is onzeker, maar als ik haar snelle achteruitgang van de laatste paar weken zie, verwacht ik dat ik binnenkort afscheid van haar moet nemen. Bij deze overdenking komt ook de vraag naar boven die af en toe gesteld wordt: Zou zij ook naar de hemel gaan? Lees verder
Mijn nieuwe boek ‘Het Rouwende Kind’ is gepubliceerd! Het boek is een compilatie van blogs, geschreven op deze pagina. Toch ben ik er ontzettend trots op dat ze nu in een handzaam boek staan! Er wordt meestal net wat dieper ingegaan op het onderwerp dan in de blogs. Ik heb mijn boek uitgegeven via Brave New Books en daar is het onder andere ook te koop. Tevens is het verkrijgbaar bij alle internetwinkels en kan het ook via de boekwinkels worden besteld. Mijn gevoel is wel tweeërlei. Aan de ene kant wil ik natuurlijk veel boeken verkopen, aan de andere kant, wil ik, net als elke andere volwassene, verdrietige gebeurtenissen graag uit het leven van kinderen houden. Helaas gaat dit niet altijd. Lees verder
Kort geleden stelde een kind me de vraag : “ Ben jij ook boos, dat jouw hondje al zo oud is?” In gedachten verzonken, rustig afwachtend totdat mijn hondje weer een paar stappen deed, keek ik het meisje vragend aan. “Soms, als ik haast heb en ze zo langzaam loopt”, antwoordde ik, “ en jij?” “ Best wel vaak”, antwoordde het kind, terwijl we met hetzelfde slome gangetje verder liepen. Lees verder
I
s herrouwen eigenlijk wel een bestaand Nederlands woord? Ik weet het niet en toch wil ik het vandaag hebben over herrouwen. Elk kind wat een belangrijk verlies heeft geleden, zal dit verlies opnieuw ervaren in elke levensfase die het kind doorloopt. Wanneer bijvoorbeeld een kind zijn vader verliest als hij vijf jaar oud is, dan zal het kind op elke leeftijd opnieuw ervaren dat zijn vader gestorven is, er niet meer is, en wat dat voor het kind betekent bij het opgroeien en volwassen worden. En dit geldt niet alleen als een kind zijn ouder door de dood heeft verloren, maar ook bij echtscheiding mag je het fenomeen van herrouwen niet uit het oog verliezen. Lees verder
Sommige kinderen ervaren na de dood van één van de ouders een sterke interactieve band met de overleden ouder. Voor deze kinderen is papa of mama in de hemel of op een andere goede plaats. De overleden ouder is een actieve “geest” in het leven van de kinderen. De relatie met papa of mama voelt niet als veranderd en gaat voor het kind gewoon door. Deze kinderen praten met de overleden ouder,
Deze week bracht ik mijn jongste kleinzoon, net 2 jaar oud, naar bed voor zijn middagdutje. Op het moment dat ik hem in zijn bedje legde en zijn lichaampje zijn matras naderde, zag hij hem liggen, zijn Knor. Hij begon te stralen, pakte Knorretje stevig vast en zei helemaal vertederd: ik van jou, Knor van mij? Voor hem is “ik van jou”, ik houd van jou. Hij zei het op dezelfde manier als dat hij tegen mij zegt. Of misschien zat er nog wel meer liefde in dan wanneer hij het tegen mij zegt. Er sprak in ieder geval zoveel liefde uit dat ik weer even stilstond bij wat een knuffel voor een kind betekent. Een kind van twee kent menselijke eigenschappen toe aan de oh zo geliefde (voor volwassen vaak smerige) knuffel.
Leven en Loslaten 