Helemaal alleen

 

Auteursrecht: pat138241 / 123RF Stockfoto

Het gevoel helemaal alleen te staan met je verdriet, komt je dat bekend voor?  Ik zie het vaak bij mijn klanten, een reden waarom ze zich tot ons wenden.

Het is normaal dat je je zo voelt, zeker in de eerste periode na het overlijden van de dierbare. Dit komt deels omdat onze maatschappij  zich niet op het gemak voelt bij dood en rouw en weinigen weten om te gaan met de pijn van verlies en verdriet van de ander.  En we vinden het ook moeilijk om te gaan met onze eigen pijn van verlies  en verdriet.  We zijn niet gewend om uitdrukking te geven aan onze pijn en verdriet.  We houden onze pijn en verdriet voor onszelf en vallen er anderen niet mee lastig. 

Wanneer Moederdag pijn doet!

Aanstaande zondag is het moederdag. Voor vele moeders een dag waarbij ze extra aandacht van hun kind(eren) krijgen. Voor kinderen die hun moeder hebben verloren door de dood of op een andere manier, kan het een pijnlijke dag zijn. Het verdriet van het verlies van hun moeder kan juist op een dag als Moederdag erg intens aanwezig zijn.

Laat het verdriet er zijn, praat er over met je naasten. Loop er niet voor weg. Moederdagkaarten zijn bijvoorbeeld in de winkels niet te ontwijken deze maand. In plaats van de andere kant op te kijken, koop een kaart die het beste past bij de relatie die jij met je moeder had.  Het kan je helpen bij de gedachten en gevoelens die je over deze speciale dag hebt.  Even stilstaan hoe jullie relatie was. De leuke en ook de minder leuke kanten, gewoon hoe de relatie werkelijk was. En als het je helpt, kun je hem neerzetten op een speciale plek in huis of naar het graf brengen.

Je kind kan niet wachten met opgroeien deel 2

Het is erg ingrijpend als er bij één van de ouders kanker wordt geconstateerd.  Hoewel slechts één gezinslid kanker  heeft, wordt het hele gezin met kanker geconfronteerd. Niet alleen voor degene die kanker heeft, maar ook bij de partner en de kinderen, is kanker in hun leven gekomen.  De kanker wordt een deel van het leven van allemaal. Zelfs als je het niet aan de kinderen verteld, weten de kinderen dat er iets aan de hand is, en blijft kanker dus een onderdeel van hun bestaan. Dit is het tweede deel van Je kind kan niet wachten met opgroeien. In  een eerdere blog heb ik het gehad over de basisbehoeften van een kind. Deze keer over aspecten uit het alledaagse leven met kanker.

Je kind kan niet wachten met opgroeien

Het is erg ingrijpend als er bij één van de ouders kanker wordt geconstateerd.  Hoewel slechts één gezinslid kanker  heeft, wordt het hele gezin met kanker geconfronteerd. Niet alleen voor degene die kanker heeft, maar ook bij de partner en de kinderen, is kanker in hun leven gekomen.  De kanker wordt een deel van het leven van allemaal. Zelfs als je het niet aan de kinderen verteld, weten de kinderen dat er iets aan de hand is, en blijft kanker dus een onderdeel van hun bestaan.

De eerste focus, van degene die kanker heeft, is beter worden. Omdat beter worden de eerste prioriteit heeft, zal er veel veranderen  in het gezinsleven. Er is geen energie meer om het kind naar school te brengen bijvoorbeeld. Een dagje uit gaat niet door, omdat de zieke ouder gewoon te moe is en rusten belangrijk is voor het herstel. Een behandeling in een ziekenhuis ver van huis is veelbelovend en daarom gaat de ouder naar dat ziekenhuis, hetgeen als consequentie heeft dat het kind de zieke ouder weinig of niet ziet. Het is ook voor de kinderen belangrijk  als de zieke ouder weer beter wordt, dus deze veranderingen kun je aan het kind  uitleggen.

Ongeneeslijk ziek: Wat zeg je tegen je kinderen?

En dan ga je terug naar huis. De specialist heeft net de onheilsboodschap medegedeeld: je bent ongeneeslijk ziek, je hebt kanker. Je leven is totaal overhoop gegooid. Je denkt aan je kinderen. Wat moet je doen, het hun vertellen, of het verzwijgen? Je hebt over veel dingen met de specialist gesproken, maar hierover niet.

Ook hier is mijn mening: Ben open en eerlijk tegen je kinderen!

Kinderen hebben altijd het recht om te weten wat er aan de hand is. Het is zelfs één van hun grootste behoeften. Dus als je als ouder een ernstige zieke hebt, heeft je kind het recht om dit te weten.

Maar wat vertel je nu aan je kinderen? En hoe vertel je het?

Er is geen gemakkelijke manier om te vertellen dat je ziek bent en misschien wel dood gaat. En toch is het beste dat je het gelijk vertelt op het moment dat de diagnose met zekerheid gesteld is.