Vandaag is het Vaderdag. Het is alweer 13 jaar geleden dat mijn eigen vader is overleden. Ik heb nooit een bijzondere band gehad met mijn vader, dus ik kan nu ook niet zeggen dat ik hem mis. Ik vind het wel jammer dat we geen betere relatie hebben gehad, zeker omdat ik de laatste jaren steeds meer eigenschappen van hem in mezelf terug zie. Terwijl ik er vroeger van overtuigd was dat ik enkel op mijn moeder leek. Ik wou ook niet op mijn vader lijken.
vader
Ze leven door in mij
Vandaag is het dertien jaar geleden dat mijn vader is overleden. Morgen is het zeven jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Nee, ik ben niet meer verdrietig om hun overlijden. Als ze nog geleefd hadden waren ze dik in de tachtig geweest, mijn vader zelfs de negentig al gepasseerd. Doch zijn deze dagen wel gevuld met liefdevolle herinneringen aan die mensen, die toch voor een groot deel hebben bepaald wie ik nu ben.
Mijn vader, altijd aan het werk om de monden van zijn zeven kinderen te vullen. Mijn moeder druk in de weer om ons er netjes en verzorgd uit te laten zien, ons normen en waarden bij te brengen en de liefde voor de natuur.
Leven en Loslaten 