De dood van een huisdier

Een huisdier verliezen kan één van de meest pijnlijke ervaringen zijn die iemand in zijn leven heeft. We weten dat mensen soms hun meest intieme verhalen aan hun huisdier toevertrouwen. Vaak meer dan dat ze hun familie en vrienden toevertrouwen. We weten hoe belangrijk huisdieren voor mensen kunnen zijn. Mensen die niet in staat zijn om kinderen te krijgen, kunnen zelfs ouderlijke gevoelens voor hun huisdier voelen. Men kan enorm gehecht zijn aan zijn of haar huisdier. En als zo’n huisdier komt te overlijden, zijn de emoties intens.

Ik heb ooit een hond gehad, Sita, een bastaard, die ik uit het asiel heb gehaald toen ik op mezelf ging wonen. Ze was een deel van mijn leven tijdens mijn eerste echte relatie, tijdens mijn zwangerschap, de eerste 13 jaar van het leven van mijn dochter. Ze deelde alles met me. Haar afscheid woog dan ook zwaar. Het heeft zeker 15 jaar geduurd voordat ik er weer aan kon denken om een hond te nemen. Ik was mijn maatje kwijt en dacht er niet aan om een ander in haar plaats te stellen.

Dus deed ik het verder met de katten die er al tijdens haar leven waren. De eerste hiervan heb ik in laten slapen een paar maanden voordat mijn vader onverwacht overleed. Ik voelde me schuldig. Waarom? Omdat ik haar in had laten slapen? Nee, ik miste mijn kat veel meer dan mijn vader. En durfde het ook tegen niemand te zeggen. Want hoe kun je een dier meer missen als een mens?

En toch is dat mogelijk. Een huisdier maakt onderdeel uit van je dagelijkse leven. Ze geven je die onvoorwaardelijke liefde, zijn ontzettend trouw, maken onderdeel uit van jouw dagelijkse routine. Toch wordt het verdriet om een gestorven huisdier minder geteld. Vaak worden er opmerkingen gemaakt die het er niet beter op maken, zoals: “ik zou zo snel mogelijk een andere hond nemen, dan ben je hem zo vergeten.” Of “ Het asiel ziet vol met katten, meer als jij er in huis kunt nemen.” En deze opmerkingen laten je ook voelen dat je niet begrepen wordt in je verdriet. Vandaar dat het verdriet om een gestorven huisdier vaak een stil verdriet is, dat je alleen moet verwerken. Ook op je werk krijg je geen paar dagen betaald verlof om het verlies te verwerken. Nee, er wordt vanuit gegaan dat je gewoon doorgaat alsof er niets in je leven is veranderd.

Dit artikel is dus niet alleen voor huisdiereigenaren die hun huisdier hebben verloren, maar ook voor hun vrienden en relaties. Om uit te leggen dat het verdriet om het verlies van een huisdier normaal is. En om uit te leggen dat het eigenlijk niet normaal is dat de sociale omgeving zo op het verdriet van een geliefd iemand reageert.

Ook de dood van een huisdier zul je moeten verwerken. Ook hiervoor moet je dus werk verrichten en afhankelijk van hoe hecht je band met je huisdier was, hoe zwaarder het werk zal zijn. Dat kost tijd en energie. Ook voor het verwerken van het verlies van een huisdier gelden de rouwtaken (zie het artikel op de website ) , voordat je weer verder kunt zonder je geliefde hond, kat, parkiet, konijn …….

Dus heb je een geliefd huisdier verloren, je verdriet en rouwproces is normaal. Neem er de tijd voor.

Voor degene die iemand kennen die een geliefd huisdier heeft verloren: Besef dat zo iemand een intens verdriet heeft om de dood van zijn of haar huisdier. Een half intens verdriet bestaat namelijk niet. Respecteer dat verdriet, zoals je dat ook zou doen met iemand die een naaste heeft verloren.